Η Περιοδοντική νόσος είναι μία χρόνια φλεγμονώδης ασθένεια μικροβιακής αιτιολογίας, η οποία καταστρέφει τους στηρικτικούς ιστούς του δοντιού, δηλαδή το οστούν και τα ούλα με τελικό αποτέλεσμα την απώλεια της οδοντοφυίας. Η Αμερικανική Ακαδημία Περιοδοντολογίας εκτιμά ότι 3 στους 4 Αμερικανούς νοσούν από κάποιο τύπο Περιοδοντικής Νόσου που μπορεί να είναι μία απλή ουλίτιδα εως μια πιο προχωρημένη μορφή περιοδοντίτιδας.

Ο ασθενής μπορεί να αντιληφθεί την ύπαρξη κάποιου προβλήματος στα ούλα του από κάποια χαρακτηριστικά στοιχεία όπως είναι η μεταβολή του χρώματος των ούλων, η διόγκωση τους, ο πόνος, η κινητικότητα των δοντιών, κ.α. με κύριο γνώρισμα την αιμορραγία. Η αιμορραγία μπορεί να παρατηρείται αυτόματα, είτε κατά το βούρτσισμα, είτε κατά τη μάσηση σκληρών τροφών. Όλα τα παραπάνω απαιτούν τη σωστή και έγκαιρη διάγνωση από τον Οδοντίατρο η΄από ειδικό Περιοδοντολόγο.

Το σύμπλεγμα των δοντιών με τους γύρω στηρικτικούς τους ιστούς είναι έτσι ειδικά κατασκευασμένο, ώστε να προσαρμόζεται στις φυσιολογικές δυνάμεις που ασκούνται στα δόντια κατά τις διάφορες φυσιολογικές λειτουργίες του στόματος. Όταν στο στόμα ασκούνται οξείς ή χρόνιες μη φυσιολογικές δυνάμεις τότε αυτό αντιδρά προσαρμοστικά σε αυτές με μια αυξανόμενη κινητικότητα των δοντιών στα οποία ασκούνται οι δυνάμεις αυτές.

Σε προχωρημένες μορφές Περιοδοντικής Νόσου ένα σημαντικό μέρος της στήριξης των δοντιών έχει ήδη χαθεί. Κάποια δόντια δεν μπορούν να ανταποκριθούν σε οποιαδήποτε μορφή θεραπείας, δημιουργούν αρκετά προβλήματα (όπως για παράδειγμα πόνο και αποστήματα) και πρέπει να εξαχθούν.

Τα παραπάνω έχουν σαν αποτέλεσμα ο ασθενής να διαπιστώνει μία αυξημένη κινητικότητα στα δόντια του και κάποια δόντια να αρχίζουν να αλλάζουν θέσεις.

Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι στηρικτικοί ιστοί των δοντιών δεν μπορούν πλέον να αντισταθμίσουν όχι μόνο τις μη-φυσιολογικές, αλλά και τις φυσιολογικές δυνάμεις που ασκούνται σε λειτουργίες όπως αυτή της μάσησης. Οπότε τα δόντια λόγω των μη-ελέγχόμενων δυνάμεων αναγκάζονται να μεταναστέψουν είτε προς τις μπροστινές επιφάνειες του στόματος, είτε σε γειτονικούς χώρους, όπου υπάρχει έλλειψη δοντιών.